در نوشته هايت چيزيست كه وقتي مي خوانمش به شعف مي آيم انگار خودم همه را گفته ام و حال دارم نوشته هايم را مرور مي كنم.بعضي قسمتها را كه مي خوانم انگار درونم سبك مي شود ، شايد در آن درماني براي من است.....

اما بيم دارم ، با صداقت بگويم! بيم از آن دارم آنچه مي خوانم صفحه صيقل يافته دلت نباشد، بيم دارم آن التهابي كه در من ايجاد مي شود از انعكاس نور الهي بر دلت نباشد، كه اگر نباشد چقدر خسته مي شوم.

كاش اينگونه نباشد...مي داني!

دل نوشته هايت را دوست دارم ( بخصوص در بعضي موضوعات)، چرا كه مأمني خوب براي دردهايم است. تمنا مي كنم مراقب باش! مراقب دلت! اگر نوشته هايت با درونت يكي نباشد مأمن يك بنده را نا امن مي كني!

اين پيام را مي خواستم براي يادداشت حادثه ها مي آيند بگذارم . اينجا گذاشتم.

اما در مورد جهت گيري يادداشت هاي جديدت به نظرم بسيار جالب است. به نظر مي آيد تلاش شما واقعيتر شده و قدم به قدم به حقيقت نزديكتر مي شويد انشا الله، البته هرچه در اين مسير عميقتر شويد بهتر است. ما هم استفاده مي بريم.

ببخش كه درازه گويي كردم و فقط توصيه. در عوضش خيلي دعايم كن

وبلاگِ برهوتِ من : ofogh65.parsiblog.com