در عصر جديد بشر معتقده که حرف اول رو توي همه چيز، علم و تکنولوژي و مشاهدات تجربي و غيره ميزنه،خيلي از مردمان جوامعي که خيال مي کنند عقب مانده هستند هم معتقد به همينند،و توي کشور ما هم الا ما شاالله کلي آدم هستند که اين حرفها رو قبول دارند و پيشرفت و تمدن و تکنولوژي و رفاه رو در اون چيزي مي دونند که تمدن غرب به ارمغان آورده.(کاري ندارم شما خواننده مذهبي چطوري فکر مي کنيد ولي اگه بخوايم واقع بين باشيم توي کشور ما اکثراً تمدن غرب و شيوه زندگي مدرن رو به عنوان الگو و معيار قبول کرده اند- و احتمالاً حتي شما خواننده مذهبي هم همينطوري فکر مي کنيد منتها تمدن غرب رو با چاشني دين مي خواهيد!-)
خب حالا براي اونايي که خيلي واقع بين تشريف دارند يه خورده واقع بيني ميکنيم! خوبه؟...واقعيت اين است که تمام کارهاي آدم در اين دنيا براي «رفاه» است و آسايش. آسودن از رنج گرسنگي ، تشنگي ، ميل جنسي ، شهوت ، شهرت و ....
در «واقع»!! انسان موجود بدبختي است که صبح تا شب جان مي کند تا از «رنج» آسوده باشد.يعني مرفه ترين آدمها «شايد» آن هم فقط يک خورده از ديگران کمتر بدبخت و رنجور هستند. صبح غذا مي خوري ، ظهر گرسنه اي. ظهر غذا مي خوري ، شب گرسنه اي . ( يک عمر است که داريم غذا مي خوريم و اين رنج تمام نمي شود) اين لباس را مي پوشي ، آن لباس مد مي شود . دل اين را به دست مي آوري آن يکي را از دست مي دهي. مدام بايد تلاش کني که دوست داشتني باشي. هميشه – نمي دانم – چرا نظر ديگران درباره تو برايت مهم است.
