سلام چند روزي بيشتر نيست که از سايه آن سرو بلند برگشته ام. تا جايي که توانستم ياد دوستان بودم و هر که سپرده بود ( و نسپرده هايي که دل سپرده بودند و بودم) را به اسم و رسم ياد کردم و واسطه عرض حال شدم. خدمت آقا بگوييد رويم نشد از زخم خار راه نزد کسي شکايت کنم. ولي کاش طاقت ما ضعيفان را هم درنظر مي گرفتيد. اما همچنان منت داريم. در امان خدا